www.owczarek-niemiecki.ipnet.pl

[Olo]

Wzorzec rasy ON zatwierdzony przez FCI pod numerem 166/23.03.1991/D

OWCZAREK NIEMIECKI
Kraj pochodzenia: Niemcy
Klasyfikacji FCI: Grupa 1 – Owczarki i psy pasterskie
Sekcja 1 – Owczarki z certyfikatem użytkowości
Przeznaczenie: wszechstronny pies użytkowy, pasterski i służbowy.

Krótki rys historyczny
Opracowano według urzędowych postanowień Niemieckiego Klubu Owczarka Niemieckiego Verein für Deutsche Schäferhunde e.V. stowarzyszenie zarejestrowanie, nazwa skrócona SV, z siedzibą w Augsburgu, będącego członkiem Niemieckiego Związku Kynologicznego Verband für das Deutsche Hundewesen, nazwa skrócona VDH.
Klub SV odpowiada za opracowanie niniejszego wzorca. Wzorzec rasy owczarek niemiecki został przyjęty przez pierwsze Walne Zgromadzenie członków dnia 20 września 1899r. we Frankfurcie nad Menem według założeń autorstwa A. Meyer’a i von Stephanitz’a oraz uzupełniany: decyzją VI Walnego Zgromadzenia w dniu 28.06.1901 oraz XXIII Walnego Zgromadzenia w dniu 17 września 1909r. w Kolonii nad Renem, dalej decyzją posiedzenia Zarządu i Rady w dniu 5 września 1930r. w Wiesbaden oraz posiedzenia Komisji Hodowlanej i Zarządu w dniu 25 marca 1961r. w ramach Światowej Unii Klubów Owczarka Niemieckiego, w skrócie WUSV. Wzorzec został zmieniony i zatwierdzony podczas posiedzenia WUSV w dniu 30 sierpnia 1976r., następnie zmieniony i skatalogowany wraz z dołączoną uchwałą upoważniającą przez Zarząd i Radę w dniach 23 i 24 marca 1991r. Późniejsze zmiany zostały zatwierdzone decyzjami Walnego Zgromadzenia w dniach 25 maja 1997r., 31 maja i 01 czerwca 2008r.
Planowa hodowla Owczarka Niemieckiego została rozpoczęta po założeniu klubu rasy w 1899r. Materiałem wyjściowym były psy pasterskie występujące w dwóch odmianach: środkowo- i południowoniemieckiej. Hodowla prowadzona była w celu uzyskania jak najlepszych cech użytkowych. Aby cel ten osiągnąć, opracowano wzorzec Owczarka Niemieckiego, który określa zarówno cechy eksterierowe jak i psychiczne rasy.
Wygląd ogólny
Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o lekko wydłużonej sylwetce, silnym i dobrze umięśnionym. Kości są suche, a ciało dobrze związane.

Wzrost i proporcje
Wysokość w kłębie wynosi dla psów 60 cm do 65 cm, dla suk natomiast 55 cm do 60cm. Długość tułowia przekracza wysokość w kłębie o około 10 -17%.

Usposobienie
Owczarek Niemiecki jest psem zrównoważonym, śmiałym, pewnym siebie, jego zachowanie jest nieskrępowane. Jest to pies o przyjaznym usposobieniu (poza sytuacją zagrożenia), a przy tym spostrzegawczy i posłuszny. Musi się on charakteryzować odpowiednimi popędami, odpornością na obciążenia oraz pewnością siebie (TSB- przyp. tłum.), ponieważ cechy te czynią z niego dobrego towarzysza, stróża, pas obrończego, służbowego oraz pasterskiego.

Głowa
Głowa ma kształt klina, jest proporcjonalna do wielkości tułowia (długość głowy to około 40% wysokości w kłębie). Nie może ona być za ciężka lub zbytnio wydłużona. Głowa jest sucha, między uszami umiarkowanie szeroka. Czoło oglądane z przodu i z boku jest lekko uwypuklone, bez lub ze lekko zaznaczoną bruzdą czołową. Proporcje mózgoczaszki do trzewioczaszki wynoszą 50% do 50%. Szerokość mózgoczaszki odpowiada mniej więcej długości mózgoczaszki. Mózgoczaszka oglądana z góry zwęża się stopniowo od uszu ku kufie, przechodząc przez łagodny stop czołowy do trzewioczaszki (część pyskowa) mającej kształt klina. Żuchwa dolna i górna są dobrze rozwinięte. Kufa zakończona nosem jest prosta, wklęśnięcie lub uwypuklenie nie jest pożądane. Wargi są napięte, dobrze przylegające i mają ciemną barwę.

Nos musi być czarny.

Uzębienie jest silne, zdrowe i pełne (42 zęby: 20 w żuchwie górnej i 22 w dolnej). Owczarek Niemiecki ma zgryz nożycowy, tzn. siekacze zachodzą na siebie nożycowo, przy czym siekacze żuchwy górnej znajdują się przed siekaczami żuchwy dolnej. Zgryz cęgowy, tyłozgryz i przodozgryz są wadliwe, podobnie jest w przypadku zbyt dużych odstępów pomiędzy zębami (uzębienie z lukami międzyzębnymi). Wadę stanowi również układ siekaczy w linii prostej. Kości żuchwy muszą być dobrze rozwinięte, aby zęby mogły tkwić głęboko w zębodołach.

Oczy są średniej wielkości, mają kształt migdałów, osadzone są trochę skośnie i nie mogą być wyłupiaste. Im ciemniejsze oko, tym lepiej. Jaśniejsze wzgl. rażąco jasne oczy są niepożądane, ponieważ traci na tym wyraz.



Uszy
Owczarek Niemiecki ma uszy stojące, średniej wielkości, noszone prosto i skierowane w jednym kierunku (bez nachylenia w bok), zakończone spiczaście, zaś małżowiny skierowane są do przodu. Uszy oklapnięte lub zwisające są wadliwe. Uszy położone do tyłu w czasie ruchu lub spoczynku nie stanowią wady.

Szyja
Szyja jest silna, dobrze umięśniona i bez luźnego podgardla. Z tułowiem szyja tworzy kąt około 45 stopni do linii poziomej.

Tułów
Linia górna przebiega od nasady szyi poprzez wysoki, długi kłąb, następnie przez prosty grzbiet do lekko opadającego zadu, przy czym jego linia nie powinna być zakłócona. Grzbiet jest umiarkowanie długi, dobrze związany, silny oraz dobrze umięśniony. Lędźwie są szerokie, krótkie, dobrze wykształcone i umięśnione. Zad jest długi i lekko opadający (ok. 23 stopnie do linii poziomej) oraz przechodzi płynnie w nasadę ogona.

Klatka piersiowa ma umiarkowaną szerokość, zaś podpiersie powinno być długie i dobrze wykształcone. Głębokość klatki piersiowej wynosi około 45% do 48% wysokości w kłębie.

Żebra są umiarkowanie wypukłe. Zarówno beczkowate jak i płaskie żebra są wadliwe.

Ogon sięga przynajmniej do stawu skokowego, ale nie dalej niż do połowy śródstopia. Dolna strona jest obficiej owłosiona. Ogon noszony jest łagodnym łukiem zwisającym ku dołowi, przy czym w podnieceniu i ruchu ogon jest podnoszony, jednak nie powinien przekroczyć linii grzbietu. Chirurgiczne korekty ogona są zabronione.

Kończyny
Kończyny przednie oglądane z każdej strony są proste i całkowicie wobec siebie równoległe.

Łopatka i ramię mają jednakową długość, a dzięki mocnemu umięśnieniu przylegają one ściśle do tułowia. Idealny kąt pomiędzy łopatką i ramieniem wynosi 90, z reguły natomiast wynosi on maksymalnie 110.

Łokcie nie mogą ani w pozycji stojącej, ani w ruchu być odstające lub wciśnięte. Przedramiona suche i dobrze umięśnione, oglądane ze wszystkich stron są proste i ustawione względem siebie równolegle. Śródręcze ma długość ok. 1/3 przedramienia i ułożone jest do niego pod kątem ok. 20 do 22. Śródręcze ułożone zbyt ukośnie (ponad 22) względnie zbyt stromo (mniej niż 20) ogranicza użytkowość, w szczególności zaś wytrzymałość.

Łapy są zaokrąglone, dobrze związane i uwypuklone. Opuszki twarde, lecz nie kruche. Pazury są mocne i mają ciemną barwę.

Kończyny tylne ustawione lekko do tyłu, przy czym oglądane z tyłu ustawione są do siebie równolegle. Udo i podudzie mają mniej więcej taką samą długość i tworzą kąt ok. 120. Uda są silne i dobrze umięśnione.

Stawy skokowe są silne i dobrze związane. Śródstopie ustawione jest prostopadle do stawu skokowego.

Łapy mają zwartą budowę, są lekko uwypuklone; opuszki są twarde i w ciemnym kolorze. Pazury powinny być dobrze wykształcone, uwypuklone, a także w ciemnym kolorze.

Ruch
Owczarek Niemiecki jest kłusakiem. Długość i kątowanie kończyn musi być ze sobą tak zgrane, że może on bez znacznej zmiany linii grzbietu prowadzić kończyny tylnie do tułowia oraz wyciągać kończyny przednie tak samo daleko w przód. Każde nadmierne kątowanie kończyn tylnych zmniejsza stabilność i wytrzymałość, a co za tym idzie również użytkowość. Poprawna budowa anatomiczna i odpowiednie kątowanie umożliwiają przestrzenne chody prowadzone płasko nad ziemią. Daje to wrażenie ruchu niewymagającego siły. Przy wysuniętej do przodu głowie i lekko uniesionym ogonie podczas równego i spokojnego kłusu powstaje nieco łukowata, nieprzerwana linia prowadząca od czubków uszu, poprzez kark i grzbiet aż po koniec ogona.

Skóra
Skóra przylega (luźno) do ciała, nie tworząc fałd.

Okrywa włosowa
Rodzaje sierści
Owczarek Niemiecki jest hodowany w odmianach krótko- i długowłosej (obie z podszerstkiem).

Sierść krótkowłosa (Stockhaar) [Dosłownie „twardowłosa” – przyp. tłum.]
Włos okrywowy gęsty, twardy i gładko przylegający. Na głowie i uszach, a także na przedniej stronie kończyn, na łapach i przy pazurach okrywa jest krótka, zaś na szyi trochę dłuższa i bardziej gęsta. Po wewnętrznej stronie kończyn sierść jest nieco dłuższa do nadgarstka wzgl. stawu skokowego. Na pośladkach włos jest dłuższy i tworzy umiarkowane portki.

Sierść długowłosa (Langstockhaar)
Włos okrywowy jest długi, miękki i gładko przylegający, natomiast na uszach i kończynach tworzy chorągiewki. Obfite portki z równie obficie owłosionym ogonem tworzącym chorągiewkę skierowaną w dół. Na głowie, po wewnętrznej stronie uszu, na przedniej stronie kończyn, na łapach i przy pazurach włos jest krótszy. Szyja jest mocniej owłosiona, włos dłuższy, co tworzy niemal grzywę. Po wewnętrznej stronie kończyn włos jest dłuższy do nadgarstka wzgl. stawu skokowego, tworząc wyraźne portki na pośladkach.

Umaszczenie
Czarne z ciemnorudymi, brązowymi, żółtymi do jasnoszarych znakowań. Całkowicie czarne, szare z ciemniejszymi przesianiami, czarnym siodłem i czarną maską. Małe białe plamki na piersi oraz jasne umaszczenie wewnętrznych stron kończyn jest dopuszczalne, ale niepożądane. Wierzchołek nosa musi być czarny niezależnie od umaszczenia. Brak wyraźnie wykształconej maski, jaśniejsze wzgl. rażąco jasne oko, a także białawe znakowania na piersi, jasne pazury i rudy koniec ogona uznawane są za słabą pigmentację. Podszerstek jest koloru jasnoszarego. Białe umaszczenie nie jest dopuszczone.

Wymiary i waga
Psy: wysokość w kłębie 60 cm do 65cm,
waga od 30 kg do 40 kg.
Suki: wysokość w kłębie 55 cm do 60 cm,
waga od 22 kg do 32 kg.
Jądra
Psy mają dwa normalnie rozwinięte jądra, które całkowicie znajdują się w mosznie.


Wady
Każde odstępstwo od powyższych punktów należy uznać za wadę, jej ocena natomiast powinna być uzależniona od stopnia tego odstępstwa.

Wady ciężkie
Odstępstwa od powyżej opisanych cech rasy, które obniżają użytkowość owczarka.

Wady uszu: zbyt szeroko osadzone uszy, uszy oklapnięte, Schildspannerstellung der Ohren?????? uszy niedostatecznie sztywne.

Poważne wady umaszczenia.

Niedostatecznie związana budowa ciała.

Wady uzębienia
Zgryz inny niż nożycowy oraz odchylenia od prawidłowego uzębienia, o ile nie chodzi o wady dyskwalifikujące (opisane poniżej).

Wady dyskwalifikujące
a) psy lękliwe, agresywne i nerwowe,
b) psy ze stwierdzoną ciężką dysplazją,
c) jedno- lub obustronne wnętrostwo oraz psy z wyraźnie nierównymi wzgl. małymi jądrami,
d) psy z deformującymi wadami uszu i ogona,
e) psy z niedorozwojem fizycznym,
f) psy z wadami uzębienia w postaci braku:
ząb przedtrzonowy 3 i jeden inny ząb lub
kieł lub
ząb przedtrzonowy 4 lub
ząb trzonowy 1 wzgl. ząb trzonowy 2 lub
w sumie trzy zęby i więcej,
g) psy z wadami żuchwy:
tyłozgryz większy niż 2 mm,
przodozgryz, zgryz cęgowy,
h) przekroczenie górnej lub dolnej granicy wzrostu o 1 cm,
i) albinizm,
j) maść biała (również przy ciemnym oku i ciemnych pazurach),
k) długi włos bez podszerstka,
l) odmiano długo-miękkowłosa (włos długi i miękki bez podszerstka, najczęściej z przedziałkiem na środku grzbietu, chorągiewki na uszach, kończynach i ogonie).

Tłumaczenie z języka niemieckiego: R. Borkowski
_________________
Rafał

[Olo]

Poniżej prezentuję własne tłumaczenie wzorca.

Starałem się oddać jak najbliższy oryginałowi tekst w j. polskim, a znaczy to tyle, że tam gdzie to było możliwe, zdania lub frazy zostały przetłumaczone dosłownie. Naturalnie nie wszędzie tak było, ponieważ tłumaczenie jest również interpretacją, czyli niekiedy zmuszony byłem dokonać interpretacji tekstu. Ponieważ moja wiedza o Owczarku Niemieckim nie jest wystarczająca, musiałem - z dużą przyjemnością - oprzeć się na tekście śp. Mariana Szymankiewicza opublikowanego w książce "Psy rasowe w Polsce". Sama książka jest stara, lecz zamieszczony tam wzorzec nie jest jedynie tłumaczeniem, ale wzorcem, komentarzem i szerszym opisem rasy w jednym, co bardzo ułatwiło mi pracę.

Kolejna sprawa dotyczy zmian, które wprowadziłem w nazewnictwie umaszczenia.
Pamiętam pierwszą wystawę owczarkarską, na której tłumaczyłem: Jako laik określałem umaszczenie wilczaste szarym, bo taki jest to kolor dla pierwszego lepszego, który widzi "szarego" owczarka. Poza tym wilczasty sugeruje w moim odczuciu kolor wilka. Dlatego wybrałem słowo "szary". Argument przeciwko "Szaremu" jest taki, że w środowisku przyjęło się określ. "wilczasty".

Druga sprawa dotyczy czapraka. Czaprak w żargonie koniarzy tkanina pod siodło, właśnie o kształcie siodła. Wobec tego można przyjąć, że umaszczenie czaprakowe to pigemtacja dzisiejszej lini wystawowej. Taka interpretacja byłaby jednak niezgodna z sensem oryginału, dlatego czaprak nazwałem siodłem, co jak sądzę jest bardziej zrozumiałe.

Wykonałem to tłumaczenie, ponieważ uważam, że obecna wersja jest - z powodów opisanych w poprzednim poście - niecałkowicie zgodna z wersją SV. Chciałbym, aby wzorzec w mojej wersji był dostępny dla każdego zainteresowanego, dlatego publikuję go tu na forum.

Ważne: Nie jest to wersja SKOŃCZONA. Są dwa miejsca, gdzie potrzebuję Waszej pomocy:
1. Schildspannerstellung der Ohren - to prośba szczególnie da Pat, gdyby mogła opisać co się za tym kryje.

2. Fragment o wadach dyskwalifikujących: jest tam mowa o brakach w uzębieniu. W odróżnieniu od wersji oficjalnej użyłem cyfr przy trzonowcach i przedtrzonowcach, ale się nie znam, więc może powinno być tak jak w wersji oficjalnej, czyli P3, P4 itd???

Proszę o uwagi i sugestie służące opracowaniu "optymalnej" wersji wzorca.
_________________
Rafał