www.owczarek-niemiecki.ipnet.pl

[Marcin]

W Telegraph ukazał się news na podstawie badań szwedzkiego behawiorysty i zawodnika OBI Svartberga. Cytuję tłumaczenie za Michałem Nosowskim (więcej na psysportowe.pl)

[brawos]

Moje skromne zdanie na ten ciekawy temat to hodowla kojcowa powoduje, ze nasze psy nie sa takie jak bysmy chcieli. Pies mieszkajacy w domu zupelnie inaczej sie rozwija, przyjmuje mowe ciala z domownikami. Moja najstarsza suka, ktora zawsze mieszkala w domu tylko czytac i pisac nie potrafi. Pies kojcowy nawet jesli duzo czasu mu poswiecamy to i tak z czasem moze stac sie taki bardziej austyczny. Przykre to ale jak slysze duzo hodowcow szybko zabiera suke od szczeniakow bo one ja gryza ona ucieka i sie meczy. Fakt to prawda ale tak naprawde po 6 tyg. zycia szczeniat suka fantastycznie sie z nimi bawi i przekazuje wszystkie potrzebne bodzce dla ich rozwoju. Zabierajac wczesnie suke pozbawiamy miedzy innymi wg mnie lepszego rozwoju szczeniat.
_________________
www.brawosbis.pl
"... Bo pies to nie tylko pies, jak wiesz.
Pies to jest wszystko to, co chcesz..."
Ludwik Jerzy Kern

[Olo]

Uważam, że diagnoza tego szwedzkiego badacza jest trafna. Mam peną teorię na ten temat:
Uważam, że bezpośrednią przyczyną spadku użytkowości oraz innych schorzeń i wad (HD, krótka żywotność itp.) są w niemałej mierze nast. czynniki:

1) Inbred
Hodowcy mogą wiedzieć np., że inbred na psa X owocuje w potomstwie wysokim wzrostem, określonym ułożeniem łopatki itp, itd. Zatem wpływ inbredu na fenotyp jest weryfikowalny, ponieważ jego skutki można zobaczyć gołym okiem i sklasyfikować. Dlaczego jednak nigdy nie spotyka się analiz o wpływie inbredu na psychike? Każdy wie, że inbredując na danego osobnika zwiększa się udział genów tego osobnika w całkowitej masie genów potomstwa, zawężając różnorodność genów na korzyść uzyskania okr. cech fenotypu. Weźmy jako przykład inred na Jecka Noricum albo na miot Q Arminius, bo takie inbredy się spotyka. Czy inbredujący hodowca widział kiedykolwiek Jecka na żywo albo miot Q Arminius, zna dokładne cechy tych osobników. Każdy odpowiada za siebie, jednak zaryzykuję stwierdzenie, ze większość włącznie ze mną odpowie nie. Podsumowując: inbred determinuje nie tylko fenotyp, ale i genotyp. Oznacza to, że przy inbredzie na okr. osobnika zwiększa sie prawdopodobieństwo wystąpienia zalet i wad tego osobnika w potomstwie. Uważam to za bardzo ryzykowne.

2) Strategia hodowlana SV.
Opisze to na podstawie grupy VA:
Oceńmy różnorodność genetyczną tej grupy:
Vegas - Pakros - Nero Hirschel - Zamb Wienerau - Odin Tannenmeise
Odin - Yak - Dorijan - Uran Wilsteiger Land
Negus - Zamp - Visum - Odin Tannenmeise
Ilbo - Yak - Dorijan - Uran Wildsteiger Land
Ingodds - Ursus - Odin Tannenmeise
Yerom - Esko - Zamb Wieneraus - Odin Tannenmeise
Yukon - Hill - Cello - Mutz
Quantum - Ando - Visum - Odin Tannenmeise
Furbo - Quenn - Ursus - Odin Tannenmeise
Tino - jw.
Nando - Yello - Lasso - Fedor Arminius

Wnisoki:
7 psów prowadzi linię Odin Tannenmeise
2 psy Uran Wildsteiger Land
1 pies Mutz
1 pies Fedor Arminius

Najbardziej zróżnicowane zaplecze genetyczna mają wg mnie nast. psy VA 2008: Odin, Negus, Ilbo, Yerom, Yukon, Quantum i Nando.

Zestawienie to wygląda jeszcze gorzej, gdy dokonamy podziału na tzw. linie hodowlane:
Canto Wienerau - Vegas, Negus, Ingodds, Yerom, Quantum, Frubo, Tino i Nando.
Quanto Wienerau - Odin i Ilbo
Mutz Pelztierfarm - Yukon

Dodając do tego fakt, że przodkowie tych psów przez pokolenia były inbredowane, powstaje nam obraz rasy o bardzo zawężonej krwi.

Odpowiadając na pytanie o spadku użytkowości: ja widać z powyższej analizy, 8 psów VA prowadzi linię opartą na Canto von der Wienerau, psie, który nie przeszedł pierwszej licencji (Koerung) ze względu na TSB vorhanden (dostateczne). Nie można się więc dziwić, skoro w populacji rasy ON od lat 70tych sukcesywnie promuje się wygląd kosztem użytkowości.
_________________
Rafał

[rashka]

[brawos]

Genetyka to kosmos..... Nigdy nie ma sie pewnosci w jednym miocie po wybitmnych psychicznie rodzicach tez bywaja tzw "trupy psychiczne". Oczywiscie, ze trzeba na to zwracac uwage ale odchowanie tez ma duze znaczenie.
_________________
www.brawosbis.pl
"... Bo pies to nie tylko pies, jak wiesz.
Pies to jest wszystko to, co chcesz..."
Ludwik Jerzy Kern

[Marcin]

W tym, co pisze Olo jest sporo racji, ale jest jeszcze kilka innych aspektów, na które uwagę zwróciła bravos. Problem (a raczej spora jego część) tkwi w samym stosunku człowiek - pies. Pies, który nie ma co robić, nic nie będzie robił. Inteligencja jest tylko częściowo wrodzona, reszta to nauka. A pies 24/h (poza wystawą) w kojcu niewiele świata pozna i zrozumie, o kontakcie z przewodnikiem nie wspomnę. Mój pies na wystawie szuka mnie i mojego głosu, a nie piłki czy innego gadżetu, który kojarzy mu się z czymś przyjemnym. Psy wymagają pracy i kontaktu, a tego brakuje. Nowi właściciele biorący psa z hodowli mają świadomość tego niewielką, albo wcale, szczególnie, że przez sporo głosów i publikacji właścicieli użytków "praca" w przypadku ON to tylko IPO i nic więcej. ZKwP nie organizuje szkoleń, a szkoda, bo to propagowałoby kynologię. Niewiele zawodów sportowych, a marketingowe są tylko wystawy, gdzie najważniejsza jest uroda psa. I koło się zamyka.
_________________
Marcin

[Olo]

Rashka napisała:

[Marcin]

[Olo]

Marcin napisał:

[dorplant]

[Marcin]

dorplant doskonale ujęła istotę rzeczy. Przeciętny właściciel oczekuje od ONka, że będzie Szarikiem i Cywilem, tylko ładniejszym, a to będzie psuło rasę, bo obiegowa opinia będzie wpływać na popyt i podaż.

Popularność psiego sportu i szukanie zajęć z psem jest w Polsce faktycznie tragiczna. Świetnie jest to rozwiązane w Montrealu - na końcu niemal kazdej ulicy jest ogrodzony plac, na którym możesz robić z psem wszystko, na co masz ochotę - chcesz trenować, to na 100% zbierze się cała grupka zapaleńców, chcesz porzucać aport? No problem. Do tego przeszkody i inne pierdoły. A u nas? Mój lokalny oddział ZKwP nie ma placu, nie organizuje szkoleń, zawodów, a pokazy posłuszeństwa i agility na wystawach robi dziewczyna, która w ten sposób chce się zareklamować. I tyle. Z tego, co wiem, to jest tak w większej części Polski. Propagowanie kynologii, a co za tym idzie, zwiększanie świadomości ludzi, która może tylko w efekcie wpłynąć na poprawę psów, praktycznie nie istnieje.

I bardzo istotna kwestia suk - to bardzo ważne. Brak obowiązku IPO1 dla suk już daje negatywne efekty.
_________________
Marcin

[brawos]

Ja tez sie z Dorota zgadzam...
_________________
www.brawosbis.pl
"... Bo pies to nie tylko pies, jak wiesz.
Pies to jest wszystko to, co chcesz..."
Ludwik Jerzy Kern

[askad]

[LN]

[paweł dykowski]

a ja uwazam ze Olo ma 100% racji w tym co pisze. przede wszystkim zaczne od tego że nie raz byłem świadkiem kiedy to co niektórzy super hodowcy nie potrafili nawet wyjaśnic co to jest INBRED !

Zawężenie linii krwi w hodowli prędzej czy później kończy się źle,oczywiście moim zdaniem. Zgadzam sie natomiast ze stwierdzeniem że podstawą hodowli jest dobra matka. Suka która ma dobry charakter to dziś prawdziwy skarb.
Problem który ja zauważam ( i to zarówno ogólnie jak i w swojej hodowli ) to fakt że owczarek to TCHÓRZLIWY PIES !!!
I niestety to jest prawda ! Coraz częściej na testach psy lekaja się przebiegać przez szpaler ludzi, mają reakcję na strzał,źle znosza miejskie hałasy, samochody itd. Nie wspomne też sytuacji podpatrzonej na niemieckiej wystawie, gdzie prowadzący psa lekko potknął się,a pies niemalże zdechł na miejscu ze strachu ! To naprawde katastrofa, ale niestety to prawda.
Uważam że badania tego Szweda z pewnością niosą za sobą sporo racji.
Zreszta to dotyczy niemalże wszystkich ras, a nie tylko Owczarków.
Nie zgadzam się natomiast ze stwierdzeniem że pies z kojca jest głupszy lub gorszy od tego wychowanego w domu.

Otóż w skrajnych przypadkach, kiedy to właściciel czworonoga ogranicza kontakt z psem do podania posiłku i sprzątnięcia kojca, rzeczywiście są zauważalne różnice, jednak nie rozumiem np. rzekomego negatywnego wpływu na charakter szczeniąt odsadzenie matki do innego kojca ????

Odkąd hoduje psy to tak robię, żal patrzec na poranione sutki suki, która ucieka po całym ( nie zawsze dużym ) kojcu.
Kazdego ranka jednak puszczam taką sukę na spory wybieg z jej dziećmi, i wtedy psy sie uczą siebie wzajemnie.
Jak dostąd nie zauważyłem jakichś wielkich różnic w zachowaniu lub psychice.
Natomiast daje mi do myślenia istita linii krwi, czyli to o czym pisze Olo.
Czy rzeczywiście inbred to więcej szkody niz pożytku?